Historia

Powstanie i działalność Ochotniczej Straży Pożarnej

Pierwsza wojna światowa zakończyła długi okres zniewolenia narodu polskiego. Polska po 123 latach odzyskała niepodległość. Korzenna była częścią Galicji, gdzie władze austriackie zezwalały na stosunkowo dużą autonomię w porównaniu do pozostałych zaborców. Nasi korzeńscy rodacy nie ulegli wpływom zaborcy, byli patriotami godnymi podziwu i naśladowania, równocześnie głęboko zakorzenieni w tradycji swoich przodków. Długi okres zniewolenia nie zdołał zdławić w społeczeństwie umiłowania wolności, heroizmu, wielkich wyrzeczeń na rzecz odbudowy kraju, własnego regionu, swojej małej ojczyzny.

Okres międzywojenny był czasem leczenia ran wojennych, konsolidacji państwa po okresie rozbiorów, budowy II Rzeczpospolitej i wielkiej nadziei Polaków na lepsze jutro. Rodziło to wielką aktywność społeczną, którą należało spożytkować dla dobra rozwoju. W wolnej Polsce starano się, by powstające różnego rodzaju organizacje, niezależnie od swoich zadań działały w duchu patriotycznym, wolnościowym.

W niepodległej Polsce powstał Krajowy Związek Straży Pożarnej. Wyodrębniono Wojewódzkie Związki Straży Pożarnej, te z kolei podzielono na okręgi, okręgi na oddziały a oddziały na jednostki. Cały system zorganizowanej straży ogniowej oparty był na wzorcu wojskowym. Liczył się stopień i funkcja jaką piastowano w straży a nie zajmowana pozycja w społeczeństwie o czym mówi instrukcja: „Poza strażą ludzie zajmują różne stanowiska społeczne i zawodowe. Jednak kiedy zakładają mundury, różnice społeczne nie istnieją a ważne są stopnie i stanowiska jakie zajmują w straży”.

W 1932 roku przeprowadzono korektę istniejącego podziału administracyjnego kraju. Likwidacji ulega powiat grybowski do którego w 1867 roku włączona zastała Korzenna. Wieś ponownie wraca pod administrację powiatu nowosądeckiego, równocześnie staje się siedzibą nowo utworzonej gminy. Wójtem zostaje Jan Kanty Kasprzyk (1880-1943). Zaistniały sprzyjające warunki do realizacji różnych inicjatyw gospodarczych i społecznych, więc rodziła się w lokalnym środowisku potrzeba społecznego działania. Myśl utworzenia straży pożarnej dojrzewała w ludziach już od dawna. Wynikała ona z prostej przyczyny, pożar to nieszczęście i utrata dorobku całego życia na który tak ciężko trzeba pracować. Zapobieganie powstawaniu pożarów było więc dla gminy i władz zwierzchnich sprawą pierwszoplanową. Pożarów było stosunkowo dużo, gdyż dominowało budownictwo drewniane a materiałów łatwopalnych było wszędzie bez liku – słoma, siano, wióry, suche liście, ściółka leśna itp. Powyższe materiały składowano na strychach, stajniach, piwnicach w stodołach, lub wokół domów jako ocieplenie ścian. Nośnikiem ciepła i światła był wówczas otwarty żywy ogień (lampy naftowe, świece, pochodnie, kuchenki spirytusowe itp.). Okoliczności te powodowały duże zagrożenie pożarowe, więc idea utworzenia organizacji strażackiej stawała się koniecznością.


Wójt gminy - Jan Kanty Kasprzyk, oraz Jan Górka tworzą komitet organizacyjny mający za zadanie powołanie do życia straż ogniową kierując się ideą „straż dla społeczeństwa i w jego obronie”.

Początek Ochotniczej Straży Pożarnej można oficjalnie datować na 4 maja 1934 roku. Naczelnikiem straży został Jan Górka, zastępcą Ludwik Olchawski. W ten sposób położono podwaliny pod powstanie Straży Ogniowej w Korzennej jako Stowarzyszenia Wyższej Użyteczności.